Σημειο ενδιαφεροντος

Ο ναός της Αγίας Αικατερίνης των Σιναϊτών βρίσκεται βορειοανατολικά του Μητροπολιτικού ναού του Αγίου Μηνά και παλιότερα ήταν μετόχι της ομώνυμης Μονής του Σινά. Η μονή της Αγίας Αικατερίνης ιδρύθηκε στο Χάνδακα κατά τη β΄ βυζαντινή περίοδο, δηλαδή γύρω στον 10ο μ.Χ. αιώνα. Το σωζόμενο κτήριο κατασκευάστηκε κατά το 16ο αιώνα, όταν πλέον το νησί είχε κατακτηθεί από τους Ενετούς και αποτελούσε τον κεντρικό ναό της μονής. Ο ναός είναι μία βασιλική με εγκάρσιο κλίτος, που το βόρειο τμήμα του διαμορφώθηκε, με αναγεννησιακού τύπου τρούλο, σε παρεκκλήσιο των Αγίων Δέκα και είναι χτισμένος με εξαιρετική επιμέλεια. Από τον 15ο έως τον 17ο αι αποτέλεσε σπουδαίο πνευματικό και καλλιτεχνικό κέντρο με ιδιαίτερο ρόλο στην προαγωγή της χριστιανικής τέχνης. Το 1669, αμέσως μετά την κατάληψη της πόλης από τους Οθωμανούς, μετατράπηκε σε μουσουλμανικό τέμενος, γνωστό με το όνομα Ζουλφιακάρ Αλί τζαμί ή Αγιά Κατερίνα Τζαμισί. Τότε προστέθηκε και ο μιναρές, που κατεδαφίστηκε μετά τη εγκατάλειψη του τζαμιού το 1922 και διατηρεί σήμερα μόνο τη βάση του και τμήμα της κλίμακας. Μετά την απελευθέρωση, το καθολικό λειτούργησε για ένα διάστημα ως σιταποθήκη και προσωρινό κατάλυμα των Μικρασιατών προσφύγων, ενώ λίγο αργότερα αγοράστηκε από την ενορία του Αγίου Μηνά και χρησιμοποιήθηκε για λατρευτική χρήση από το 1944 ως το 1967. Σήμερα στο χώρο στεγάζεται μία σπουδαία έκθεση βυζαντινών εικόνων και ιερών λατρευτικών αντικειμένων, όπως χειρόγραφα, εκκλησιαστικά σκεύη, άμφια και τοιχογραφίες, ανάμεσα στα οποία και έξι μοναδικά έργα του περίφημου αγιογράφου Μιχαήλ Δαμασκηνού, σπουδαίας μορφή της Κρητικής Σχολής.