Σημειο ενδιαφεροντος

Το υδραγωγείο του Μοροζίνι κατασκευάστηκε το 1627, από τον Γενικό Προνοητή Francesco Morosini(Φρανσέσκο Μοροζίνι) . Πρόκειται για το μεγαλύτερο και πιο εντυπωσιακό έργο ύδρευσης που κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας και απάλλαξε τους κάτοικους του Ενετικού Χάνδακα(σημερινό Ηράκλειο) από το μακροχρόνιο πρόβλημα της λειψυδρίας. Μέχρι τον 17ο αι. η πόλη υδρευόταν αποκλειστικά από πηγάδια με υφάλμυρο νερό, από μικρές κρήνες και από δεξαμενές που αποθήκευαν το νερό της βροχής. Ο Francesco Morosini σχεδίασε και υλοποίησε, με τη συνδρομή τριών μηχανικών, την κατασκευή ενός υδραγωγείου μήκους 15 περίπου χιλιομέτρων, το οποίο μετέφερε τα νερά διαφόρων πηγών από τις βόρειες πλαγιές του Γιούχτα στην οκτάλωβη κρήνη του Μοροζίνι ή κατά το λαϊκότερο στα «Λιοντάρια», μέσα στην πόλη του Ηρακλείου. Η γεωμορφολογία της περιοχής απαιτούσε την κατασκευή ενός περίπλοκου συστήματος πέτρινων αγωγών, υδατογεφυρών στο Καρυδάκι, στη Σύλλαμο, στην Κάτω Φορτέτσα, στις Τρεις Καμάρες καθώς και άλλων τεχνικών έργων, ώστε το νερό να καταλήγει τελικά στην κρήνη των Λιονταριών. Το έργο διήρκεσε μόλις 14 μήνες και εγκαινιάστηκε την ημέρα της εορτής του πολιούχου του Ηρακλείου και προστάτη της Βενετίας, Αγίου Μάρκου, στις 25 Απριλίου του 1628. Ο Morosini μάλιστα έκοψε και αναμνηστικό μετάλλιο με την όψη του στη μία πλευρά και στην άλλη το Δία πάνω σε έναν αετό, να χύνει νερό από το όρος Γιούχτα. Κυκλικά υπήρχε επιγραφή στα λατινικά, που μεταφράζεται ως εξής: «Χαίρεται με το νερό, όχι με τον κεραυνό». Από το υδραγωγείο του Μοροζίνι υδρευόταν το Ηράκλειο μέχρι και το 1927, ενώ σωζόταν σχεδόν ολόκληρο μέχρι τον Β ́ Παγκόσμιο πόλεμο, μαζί με τις μεταγενέστερες μετασκευές και προσθήκες.